S obzirom na veliku sličnost koju manastir Veluće ima, po stilu gradnje i celokupnoj arhitekturi, sa crkvom Lazaricom, pretpostavlja se da je i on izgrađen u sličnom periodu; odnosno, između 1377. i 1378. godine. Ovaj prelepi manastir zadužbina je nepoznate porodice koja je pripadala vlasteli kneza Lazara, a veruje se da su njeni muški članovi poginuli na Kosovskom boju. Prema nekim pričama ova porodica je bila i u rodbinskim vezama sa knezom Lazarom. Iako su ostali nepoznati njegovi ktitori, sam manastir nije ostao nepoznat i pronašao je svoje mesto i svoju pripadnost kod Eparhije kruševačke Srpske Pravoslavne crkve. Od grada Kruševca,

dakle, udaljen je svega 20-ak km, a od Ribarske Banje oko 50 kilometara. Ukoliko Vam se ovo čini kao velika udaljenost za Vaš izlet, prilikom boravka u Ribarskoj Banji, nadamo se da će Vam podatak da je u pitanju manastir stavljen pod zaštitiu države kao spomenik kulture od velikog značaja kao i malo podrobniji opis, promeniti mišljenje. Ljubiteljima manastira koji su već navikli i uživaju u ovakvim obilascima, 50-ak kilometara neće predstavljati problem, ali svi oni koji se po prvi put susreću i sa ovim oblikom turizma, možda će isprva biti neobično da za kulturne spomenike prelaze toliku kilometražu dnevno na ovom odmoru. Međutim, znamo da, kada jednom posete neki od ovih prelepih manastira, predstavnika stare Moravske škole, u okolini Ribarske Banje, nastaviće i dalje da idu u takve obilaske. Ovakvi kulturno-istorijski, duhovni spomenici, ne mogu nikoga ostaviti ravnodušnim.

Specifičnost manastira Veliće čine freske u unutrašnjosti crkve koje su potpuno drugačijeg stila od Moravskog slikarstva. Navedena sličnost sa crkvom Lazaricom ne govori na samo o periodu u kojem je je najverovatnije manastir izgrađen, već i želji ktitroske porodice da manastir nalikuje onima čiji je ktitor bio knez Lazar; ali takođe i o tome da je ta porodica bez obzira na potencijalne rodbinske veze sa knezom Lazaru, bila na visokom društvenom položaju, te da je imala finansijske mogućnosti da izgradi jedan ovakav Božji hram. Manastir i njegova crkva su restaurirani i obnavljani nekoliko puta; prvi put za vreme vladavine kneza Miloša (u periodu između 1858 . i 1860.godine), tada je gornji deo crkve oslikan sa spoljašnje strane; zatim je jedan vek kasnije oko 1973.godine, obnavljan živopis i arhitektura; najskoriji radovi su se obavili pre tačno 8 godina, i tom prilikom su urađeni -popravka krova i razna arheološka istraživanja. Posebnu zanimljivost kao i kod svakog manastira čine ljudi koji su u njemu boravili; manastir Veluća je poznat i po svojoj igumaniji Olimpijadi koja u ovom manastiru provela skoro ceo svoj život, punih 70 godina; kao igumanija u njemu je provela 34 godine.